Moje pierwsze spotkanie z Katyniem...

Od kilku dni wspólnie przeżywamy olbrzymią tragedię, jaka dotknęła nas, Polaków. Współczujemy bliskim ofiar i sobie samym... Jednocześnie toczą się rozmowy, wymieniamy się poglądami i informacjami... Temat Katynia i katastrofy nie schodzi z ust...

Telefon od bardzo bliskiej kiedyś koleżanki: „Jolu, pamiętasz?...”

Wspomnienia...

Była to wiosna 1980 roku. Miałyśmy po 19 lat. Maturzystki. Po przyjściu do liceum dowiedziałyśmy się, że na murach naszej szkoły, na dziedzińcu pojawił się jakiś napis. Wszyscy byli mocno tym zaaferowani. Miałam ze sobą aparat fotograficzny, popularnego wówczas Zenitha. Szybka decyzja. Znalazłyśmy się na dziedzińcu. Na murze napis: „Pamiętajcie o Katyniu 1940”. Nie wiedziałyśmy wtedy, czym był Katyń... Czułyśmy jednak, że coś jest nie tak... Miałyśmy jednak świadomość tego, że za nasze zachowanie możemy „oberwać”. „Udawałyśmy”, że robimy zdjęcia tylko sobie... W dużej niepewności przetrwałyśmy w szkole do końca dnia. Bałyśmy się, że ktoś mógł nas zobaczyć. Jak wyglądałby wtedy nasz egzamin maturalny?

Zjawiła się milicja. Robione były przez milicjantów zdjęcia. Napis z muru znikł w ciągu najbliższej lekcji. Uczniom szkoły nie pozwolono wychodzić z budynku szkoły dopóki wszystko nie zostanie „uporządkowane”.

Niepewne byłyśmy jeszcze następnego dnia. Wszystko zakończyło się jednak dobrze. Zostały zdjęcia, wspomnienia i... zainteresowanie... Co to za miejsce ten Katyń? O czym mamy pamiętać?

Niby całkiem zwyczajne a jednak niezwyczajne wydarzenie w moim życiu.

REKLAMA

opublikowano: 2010-04-15, © Jolanta Grzyb,

3290

ostatnie artykuły z tego działu:

• Reszel widziany oczami turysty i podróżnika
• Książki pasjonatów historii Reszla i okolic
• Reszel – jedno z najpiękniejszch miasteczek w Polsce
• Sekrety reszelskiej historii
• Czy w podziemiach reszelskiego kościoła są skarby?
• „Badanie dawnych dzwonów...” - po prelekcji
• Zaproszenie
• Tylko projekt kończymy a nie działania...
• „Ocalmy od zapomnienia”
• Co się dzieje z kapliczkami?
• dalej...